Ο τίτλος φέρνει στο νου πολιτικά οράματα της δεκαετίας του 70 και 80 των τότε πολιτικών ηγετών των χωρών της Ευρωπαϊκής Ζώνης.
Ένα όραμα που στόχο είχε την Κοινή Ευρωπαϊκή Κοινότητα.
Πρώτα έπρεπε να γίνουν κάποια βήματα για να προετοιμάσουν το έδαφος. Στον ορίζοντα ερχόταν και η διάλυση της ΕΣΣΔ. Θα προέκυπταν πολλά κρατίδια αλλά και κράτη που μετά από αυτήν την πτώση, θα έπρεπε κάπου να "απορροφηθούν".
Μία Ευρωπαική Ένωση θα είχε την δυνατότητα να χαλιναγωγήσει τα θέλω αυτών των "στερημένων ελευθεριών"? κρατών.
Ο Γκέμπελς, ο κορυφαίος προπαγανδιστής του Χίτλερ, είπε: αν πεις σε κάποιον ένα ψέμα 7 φορές, στο τέλος θα το πιστέψει.
Σχεδόν εδώ και δύο χρόνια, μας έχουν πείσει μέσω των μμε, ότι η οικονομική κρίση που έχει χτυπήσει τους μικρούς, τους μικρομεσαίους αλλά και τους μεσαίους πολίτες της Ευρώπης και ειδικά τους Έλληνες, είναι προϊόν σπατάλεων, υπεξερέσεων αλλά και κακοδιαχείρησης του δημόσιου χρήματος, των δημόσιων πόρων.
Βέβαια εν μέρει δεν έχουν και άδικο, όταν επι αρκετά χρόνια, ως πολίτες τα διαπιστώνουμε και μόνοι μας αυτά, γνωστά είναι ας μην επαναλαμβανόμαστε.
Και αφού μας έχουν πείσει για αυτό, θέλουν τώρα να μας πείσουν πως τα μέτρα λιτότητας αλλά και δανεισμού με μεγάλα επιτόκια που παίρνουν είναι απαραίτητα για να σωθεί το ΚΡΑΤΟΣ.
Στην ουσία όμως το ΚΡΑΤΟΣ είναι το εμπόδιο τους.
Έχω αντιληφθεί πως ότι σου σερβίρουν τα μμε, να πιστεύεις το τελείως αντίθετο.
Όταν θέλουν να με πείσουν για το μαύρο, πιστεύω πως αυτό είναι άσπρο ότι και να λένε και ας μη το δώ.
Το ίδιο και οι πολιτικοί μας.
Γιατί το ΚΡΑΤΟΣ είναι το εμπόδιο τους;
Μα πως θα έχουμε μια ΚΟΙΝΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ όταν έχουμε αρκετά πλέον, κράτη;
Πόσο δύσκολο είναι να συμφωνήσουν όλοι αυτοί για μια κοινή πολιτική; (Θα συμφωνήσουν αναγκαστικά, όταν έχουν κοινό νόμισμα)
Βέβαια εάν λειτουργούν ως μια μη αρρωστημένη δημοκρατία, δημοκρατικά, ίσως αυτό να μην είναι πρόβλημα.
Εάν όμως λειτουργούν ολιγαρχικά-αριστοκρατικά ή όπως αλλιώς θέλετε ονομάστετο αφού η ουσία είναι η ίδια, τότε δεν τους συμφέρει να ακούγονται πολλές γνώμες με ισχύ(πολλά νομίσματα με ισχύ). Θέλουν να περάσει μόνο το δικό τους. Ότι δεν τους συμφέρει είναι θανάσιμο εμπόδιο.
Έτσι φροντίζουν για αυτό. Το να μην υπάρχει άλλη γνώμη, να μην υπάρχει άλλη επιλογή, παρά μόνο η δική τους "πρόταση". Που σε λίγο καιρό δεν θα είναι πρόταση αλλά απαίτηση.
Τι εννοώ, εαν πριν δυο χρόνια, πριν την κρίση, συζυτούσαν οι κυβερνήσεις των μελών κρατών της Ευρώπης για να κάνουν μια κοινή Ευρωπαϊκή κυβέρνηση, λογικά θα είχαν όλοι δικαιώματα αναλόγως του πληθυσμου αλλά και του πλούτου της χώρας τους.
Αλλοι περισσότερα άλλοι λιγότερα(δημοκρατία που λέγαμε;)
Όταν κάποιοι δυνατότεροι δεν δέχονται να έχουν το ίδιο επίπεδο με κάποιους αδυνατότερους(ιδεολογία ναζί;), τότε επιβάλλουν το θέλω τους με τη βία ή με κάποιο άλλου είδους εξαναγκασμό.
Με την βία είδαμε δύο παγκοσμίους πολέμους τα αποτελέσματα, δεν συμφέρουν τόσοι σκοτωμοί και καταστροφή. Υπάρχει και η μορφή εξαναγκασμού, το χρέος. Όταν εξουδετερώνεις ολόκληρα ΚΡΑΤΗ που έχουν ένα δυνατό όπλο, τον Τουρισμό, γιατί τον τουρισμό δεν μπορείς να τον μετρήσεις όπως το πετρέλαιο, ή τον ορυκτό πλούτο, διότι δεν έχει ημερομηνία λήξης, αφού λοιπόν εξουδετερώσεις το βαρύ πυροβολικό τους, και μέσω τεχνητής κρίσης τα εξαναγκάσεις σε χρέος και δανεισμό, σε ξεπούλημα(αποκρατηκοποιήσεις),σε πτώχευση, τότε μπορείς να του επιβάλλεις την γνώμη σου χωρίς συμφωνίες και χωρίς δημοκρατικές διαδικασίες.
Γινεται μια κυβέρνηση Ευρωπαϊκή που μόνο κοινή δεν θα είναι. Άντε το πολύ 2-3 κρατών, Γερμανία και Γαλλία θα είναι πάντα μέσα, οι υπόλοιποι που θα χρωστάμε σε αυτούς δεν θα μπορούμε να αρνηθούμε τίποτα.
Ως επίλογος, σε μια Ευρωπαική Ένωση, όλα τα κράτη έχουν δικαιώματα, αφού δίνουν από το υστέρημα τους έχουν και λόγο.
Όταν όμως κάποιοι θέλουν να κυβερνήσουν μόνοι τους, δημιουργούν μια κρίση, αναγκάζουν μέσω των κυβερνήσεων, σε δανεισμό τις χώρες, κατατρομάζουν και υπερχρεώνουν τους λαούς τους και στο τέλος προτείνουν ως λύση μια κοινή κυβέρνηση που θα αποτελείται από τους δυνατούς, τους δανειστές, δηλαδή τους ίδιους.
Ένα όραμα που στόχο είχε την Κοινή Ευρωπαϊκή Κοινότητα.
Πρώτα έπρεπε να γίνουν κάποια βήματα για να προετοιμάσουν το έδαφος. Στον ορίζοντα ερχόταν και η διάλυση της ΕΣΣΔ. Θα προέκυπταν πολλά κρατίδια αλλά και κράτη που μετά από αυτήν την πτώση, θα έπρεπε κάπου να "απορροφηθούν".
Μία Ευρωπαική Ένωση θα είχε την δυνατότητα να χαλιναγωγήσει τα θέλω αυτών των "στερημένων ελευθεριών"? κρατών.
Ο Γκέμπελς, ο κορυφαίος προπαγανδιστής του Χίτλερ, είπε: αν πεις σε κάποιον ένα ψέμα 7 φορές, στο τέλος θα το πιστέψει.
Σχεδόν εδώ και δύο χρόνια, μας έχουν πείσει μέσω των μμε, ότι η οικονομική κρίση που έχει χτυπήσει τους μικρούς, τους μικρομεσαίους αλλά και τους μεσαίους πολίτες της Ευρώπης και ειδικά τους Έλληνες, είναι προϊόν σπατάλεων, υπεξερέσεων αλλά και κακοδιαχείρησης του δημόσιου χρήματος, των δημόσιων πόρων.
Βέβαια εν μέρει δεν έχουν και άδικο, όταν επι αρκετά χρόνια, ως πολίτες τα διαπιστώνουμε και μόνοι μας αυτά, γνωστά είναι ας μην επαναλαμβανόμαστε.
Και αφού μας έχουν πείσει για αυτό, θέλουν τώρα να μας πείσουν πως τα μέτρα λιτότητας αλλά και δανεισμού με μεγάλα επιτόκια που παίρνουν είναι απαραίτητα για να σωθεί το ΚΡΑΤΟΣ.
Στην ουσία όμως το ΚΡΑΤΟΣ είναι το εμπόδιο τους.
Έχω αντιληφθεί πως ότι σου σερβίρουν τα μμε, να πιστεύεις το τελείως αντίθετο.
Όταν θέλουν να με πείσουν για το μαύρο, πιστεύω πως αυτό είναι άσπρο ότι και να λένε και ας μη το δώ.
Το ίδιο και οι πολιτικοί μας.
Γιατί το ΚΡΑΤΟΣ είναι το εμπόδιο τους;
Μα πως θα έχουμε μια ΚΟΙΝΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ όταν έχουμε αρκετά πλέον, κράτη;
Πόσο δύσκολο είναι να συμφωνήσουν όλοι αυτοί για μια κοινή πολιτική; (Θα συμφωνήσουν αναγκαστικά, όταν έχουν κοινό νόμισμα)
Βέβαια εάν λειτουργούν ως μια μη αρρωστημένη δημοκρατία, δημοκρατικά, ίσως αυτό να μην είναι πρόβλημα.
Εάν όμως λειτουργούν ολιγαρχικά-αριστοκρατικά ή όπως αλλιώς θέλετε ονομάστετο αφού η ουσία είναι η ίδια, τότε δεν τους συμφέρει να ακούγονται πολλές γνώμες με ισχύ(πολλά νομίσματα με ισχύ). Θέλουν να περάσει μόνο το δικό τους. Ότι δεν τους συμφέρει είναι θανάσιμο εμπόδιο.
Έτσι φροντίζουν για αυτό. Το να μην υπάρχει άλλη γνώμη, να μην υπάρχει άλλη επιλογή, παρά μόνο η δική τους "πρόταση". Που σε λίγο καιρό δεν θα είναι πρόταση αλλά απαίτηση.
Τι εννοώ, εαν πριν δυο χρόνια, πριν την κρίση, συζυτούσαν οι κυβερνήσεις των μελών κρατών της Ευρώπης για να κάνουν μια κοινή Ευρωπαϊκή κυβέρνηση, λογικά θα είχαν όλοι δικαιώματα αναλόγως του πληθυσμου αλλά και του πλούτου της χώρας τους.
Αλλοι περισσότερα άλλοι λιγότερα(δημοκρατία που λέγαμε;)
Όταν κάποιοι δυνατότεροι δεν δέχονται να έχουν το ίδιο επίπεδο με κάποιους αδυνατότερους(ιδεολογία ναζί;), τότε επιβάλλουν το θέλω τους με τη βία ή με κάποιο άλλου είδους εξαναγκασμό.
Με την βία είδαμε δύο παγκοσμίους πολέμους τα αποτελέσματα, δεν συμφέρουν τόσοι σκοτωμοί και καταστροφή. Υπάρχει και η μορφή εξαναγκασμού, το χρέος. Όταν εξουδετερώνεις ολόκληρα ΚΡΑΤΗ που έχουν ένα δυνατό όπλο, τον Τουρισμό, γιατί τον τουρισμό δεν μπορείς να τον μετρήσεις όπως το πετρέλαιο, ή τον ορυκτό πλούτο, διότι δεν έχει ημερομηνία λήξης, αφού λοιπόν εξουδετερώσεις το βαρύ πυροβολικό τους, και μέσω τεχνητής κρίσης τα εξαναγκάσεις σε χρέος και δανεισμό, σε ξεπούλημα(αποκρατηκοποιήσεις),σε πτώχευση, τότε μπορείς να του επιβάλλεις την γνώμη σου χωρίς συμφωνίες και χωρίς δημοκρατικές διαδικασίες.
Γινεται μια κυβέρνηση Ευρωπαϊκή που μόνο κοινή δεν θα είναι. Άντε το πολύ 2-3 κρατών, Γερμανία και Γαλλία θα είναι πάντα μέσα, οι υπόλοιποι που θα χρωστάμε σε αυτούς δεν θα μπορούμε να αρνηθούμε τίποτα.
Ως επίλογος, σε μια Ευρωπαική Ένωση, όλα τα κράτη έχουν δικαιώματα, αφού δίνουν από το υστέρημα τους έχουν και λόγο.
Όταν όμως κάποιοι θέλουν να κυβερνήσουν μόνοι τους, δημιουργούν μια κρίση, αναγκάζουν μέσω των κυβερνήσεων, σε δανεισμό τις χώρες, κατατρομάζουν και υπερχρεώνουν τους λαούς τους και στο τέλος προτείνουν ως λύση μια κοινή κυβέρνηση που θα αποτελείται από τους δυνατούς, τους δανειστές, δηλαδή τους ίδιους.
